Hilltribeweek

Zondag: Na een leuke dag in het zwembad in Sing Buri te hebben gespendeerd vertrok ik om 19:30 dan toch echt naar de Hilltribe. Om 21 uur de bus gepakt en om kwart voor 6 'sochtends in Chiang Rai aangekomen. Maandag: De truck zou tussen 7 en 8 uur komen (lees: 5 minuten voor 8) en op het moment dat we het wachten zat waren en ongerust werden kwam de truck met Kan (vrouwelijk) en Em (mannelijk) erin. Toen moesten we nog een tijdje wachten op 2 andere meisjes maar die bleken bij de andere bushalte te wachten. Een rit van een uur (ondertussen ergens wat ontbeten) en we kwamen bij het dorpje aan. Er vielen al meteen wat dingen op: veel kippen en honden, een man genaamd 'Happy man' die te veel happywater drinkt (whiskey), de huisjes zijn beter kwaliteit dan verwacht, er zijn normale zittoiletten (hoe blij een mens kan worden van een normale toilet) , je slaapt op matjes op de grond, wat volgens mij prima te doen is en de Ahka's hebben een eigen taal!
Ik heb net mijn clamboe opgehangen en antimuggenwierook aangedaan en het is prima te doen. Misschien piep ik vanavond anders..
Nu hebben we lange rust/slaappauze en daarna begint de week officieel! :)
Na de rust hebben we een soort van rondleiding door het dorp gekregen. We begonnen bij de poort van het dorp, het is versierd met een bepaald patroon met hout en dat heeft een hele betekenis dat als je binnen komt je beschermd bent tegen het slechte in de wereld. En als je voor een lange tijd (half jaar of langer) vertrekt krijg je een ritueel om je het beste te wensen buiten het dorp.
Na de poort te hebben bezocht moesten we via een smal modderig pad langs een afgrond lopen naar the holy water/place plek. Dit water komt uit de berg en is schoon genoeg om te drinken. Dit doen ze ook, vooral bij ceremonies komen ze naar die plek omdat het heilig is. Wat wel typisch is, is dat er heel veel afval lag rond die plek, ze ruimen niet echt veel op in prullenbakken. Weer doorgelopen over gladde paadjes en toen aangekomen bij een soort mini goud ahka's tempeltje. Door naar een christelijk kerk in het dorp, het was een leegstaand gebouw. Er leven hier niet alleen mensen die in het ahka-geloof geloven, maar ook boedhisten, moslims en christenen. Als laatste bezochten we het schoolgebouwtje waar 28 kinderen les krijgen.
Overal hier zijn zulke mooie uitzichten! Dit dorpje ligt in de bergen dus een straat belopen is soms heel zwaar, maar bijna iedereen rijdt de scooter hier. De 'supermarkt' in dit winkeltje is ongeveer 2 blokken verder maar omdat sommige punten zoo steil zijn is het veel makkelijker om de scooter te pakken. Hier rijdt iedereen ook zonder helm en we (Kim en ik) reden op een schakelscootertje, wat ik opzich wel vaker heb gedaan, maar de schakeling ging zo raar en de heuvels waren zo stijl, het was heel spannend haha!
In dit dorpje zijn veel opvallende mensen, in de accomodatie:
Tho: 39 jaar oude man die er 25 jaar uitziet, is de hoofd van de accomodatie, heel grappig (zoals heel veel thaise mensen), spreekt goed engels maar is regelmatig aan het jokken over bepaalde dingen.
Kan: vrouw van 38 (volgens haar 42..), een altijd heel luidsprekende vrouw die goed in liegen is, naja goed, ze doet het vaak, verder is ze heel aanrakerig en soms lijkt ze zelfs flirterig. Wel aardig en gastvrij!
Em: niet zeker of het de stiefbroer of broer van Tho is. De relaties tussen iedereen is heel vaag want in dit dorp komt nog wel eens incest voor. Een aardige wat jongere jongen (in de 20) die goed bamboe kan bewerken en veel motor rijdt.
Happy man: een tandloze, oud uitziende man van 55 die, zoals de naam al zegt, altijd vrolijk is. Er is hier zoiets als happy water en dat is whiskey. Dat wordt veel geproduceerd en is heel goedkoop. Er wordt hier veel happy water gedronken, helemaal door happy man, die begint zijn dag met happy water.
De moeder (of stiefmoeder ) van Em: zij spreekt geen engels en kookt altijd naast onze kookbeurten. Ze hebben hier een soort tabak waar ze op kauwen wat er voor zorgt dat hun tanden zwart zijn en de lippen vel rood kleuren. Vooral de moeder heeft hele zwarte tanden.Als laatste in de accomodatie is de stomme jongen. Deze jongen is niet gemeen, maar hij is er mee geboren dat hij niet kan praten! Hij kan wel soms geluiden produceren maar dat klinkt als een dicht getapede lama haha. Hij kan zich heel duidelijk maken met zijn bewegingen en is heel aardig.
In de accomodatie als gasten;
Kim en Alex: 2 aardige nederlandse meisjes (ze wonen vlak bij mij in Nederland), die ik al eerder in andere accomodaties was tegen gekomen en ze zijn hier voor hun tweede week en vertrekken al op donderdag omdat ze naar huis gaan na 6 weken.
Marlene en Emilie en Dada: m en e zijn franse meisjes die een rondtrip door Thailand doen, ze doen alles in een verkorte tijd en Dada is hun Thaise begeleidster. Dada had ik al in mijn intro week ontmoet en is echt een schat.
Olivia en Seliene: 2 belgische meisjes waarmee ik in de kamer lig. Heel aardig, schattig en een beetje verlegen. Seliene wordt woensdag 18 dus dat gaan we vieren.
Dinsdag: heerlijk ontbeten (oneindig veel fruit). Ik mocht voor we vertrokken met een heel mooi oud geweer op vogels schieten en ik raakte er een! (Bbq!) Toen kregen we grote messen voor op onze heupen en vertrokken we naar de jungle voor een trekking. Over gladde modder paadjes (of zelfgehakte paadjes) wandelen door de jungle naar een prachtig uitzicht over bergen,het meer en rijst velden. Toen gingen we naar beneden naar een rijst veld waar een strohuisje stond waar we gingen koken. Eerst maakte we onze eigen bekers van bamboe, borden van bamboe, koken op bamboe, gegeten met stokje gemaakt van bamboe en gewassen in bamboebak. Toen begon de hel: de afdaling naar het meer. Over glibberige rotsen klauteren, in een lijn met elkaars handen vasthouden voor stevigheid. Wonder boven wonder niet uitgegleden maar soms wel ongelukkig geland. Aangekomen bij het meer! Wauw een meer tussen alle bergen, zo prachtig en heerlijk gezwommen.
Na het zwemmen gingen we met de groep door naar een marktje omdat de opdracht voor het avondeten was om een typisch gerecht uit jouw land te bereiden. Alex, Kim en ik besloten om hutspot te maken. Alle ingrediënten voor hutspot hadden ze op het marktje en na het boodschappen doen voor 20 man waren we nog niet eens 5 euro kwijt.
Terug gekomen bij de accomodatie en Kim en ik gingen even op de scooter door het dorpje rijden.
Toen met zijn 3en gekookt en het smaakte nog heel veel beter dan verwacht! De belgen hadden friet gemaakt, de fransozen gevulde ei en Dada een speciale thaise kippensoep.
Een groep Ahka's kwamen in hun traditonele gewaden voor de welkomsceremonie. Ik ben de jongste in de groep en een frans meisje de oudste en de ceremonie ging per persoon van oud naar jong. De ahka's zaten om een tafeltje en je moest er gaan zitten. Toen je handen op een speciale manier houden zodat ze er rijst en ei in konden doen, die je ook op een speciale manier moest eten. Toen een shotje happy water en een shotje koude thee. Daarna moest je als je een vrouw bent je linkerhand en als man je rechterhand uitsteken en 1 voor 1 ging een ahka er een gekleurd stukje katoen omheen wikkelen terwijl ze me in het ahkaans iets goeds toewenste (zodat mijn geest en ziel 1 werden) en als dank zeg je guluhuma (of iets in die klanken). Toen dat was gebeurd moest je per land een beetje van je gerecht opdienen en uitleggen hoe gemaakt en hoe je het eet. De Ahka's vonden ons gerecht heel lekker. Toen mocht iedereen eten, heerlijk!
Daarna gingen we samen met de Ahka's in een kring staan Ahkase dansen en liederen opvoeren. Na dat gingen de Ahka's zitten we per land een typisch liedje zingen of een dansje dansen. We zongen/dansten 'in de maneschijn'.
Na een uitgebreid bedankmoment vertrokken de Ahka's en gingen we met zijn alle nog wat praten en Selienes verjaardag vieren.
Woensdag: de franse meisjes vertrokken vroeg en het was mijn beurt om samen met Olivia het ontbijt te maken: pancakes (zoals iedere dag hier, jaja geen rijst) en veel vers fruit.
Toen snel een dagtas gepakt omdat we vandaag in een homestay overnachten:
in een huisje bij een vrouwtje (mali of mari, ze kunnen de r niet uitspreken) en een mannetje (aya). Ze zijn zo lief! Malie is een heel erg lief moederfiguurtje die je helpt met je tas dichtdoen en je kledingrecht trekt en je met allemaal lieve dingetjes helpt.
Na onze tas in het huisje te hebben gelegd begonnen we en Mali aan een lange wandeling naar haar stuk grond met rijst en maisvelden. We hebben veel onkruid tussen de planten weggehaald voor wel zeker 2 uur. Daarna gingen we naar het rietenhuisje waar Mali heerlijk gekookt had. Na wat te hebben gerust liepen we weer terug naar het huisje. De uitzichten hier zijn zo mooi!
In het huisje kregen we kussentjes om op te zitten en toen we voorstelde dat Mali op een kussentje kwam zitten weigerde ze dat : haar 'baby's' (wij) moesten beter verzorgd zijn. Toen gingen we met hele mooie bessenkralen een ketting maken, ondertussen maakte Mali armbandjes voor ons, heel lief! Toen op het terras in gedut. Het is een heel lief huisje gebouwd op palen met een terrasje op palen.
Even door het dorp gelopen en Alex en Kim zorgden stiekem voor taart voor Selienes verjaardag. Een zelf gebakken en een gekocht.
's Avonds kwam Mali met een kip onder haar armen en vroeg of we hem er goed uit zagen zien voor het eten savonds, we zeiden maar ja.. en we hadden gelijk! Ze had er een hele lekkere kippensoep van gemaakt en verder een bamboesalade en pompoenstukjes. Zoals al verwacht aten we op de grond en was er klein tafeltje waar het eten op stond en speciaal voor ons pakten ze krukjes want man van al dat grondzitten verlies ik gevoel in mijn onderlichaam. Tijdens de maaltijd stond keihard een hele slechte thaise serie op, nog slechter dan in nederland want bij iedere beweging was er ook nog geluid onder gezet. Ook at Mali amper wat maar was ze onze borden steeds aan het bijvullen en als we te weinig of langzaam aten keek ze heel afkeurend dus ik heb heel veel en heel lekker gegeten. Natuurlijk mochten we absoluut niet helpen met opruimen, daar was haar moedergevoel te groot voor. Na een lange tijd naar de serie te hebben gekeken kwamen de mensen voor volunteercamp naar Mali's huis om Selienes verjaardag te vieren. Ze kwamen binnen gelopen met de taarten en happy water. Bij de jarige vloeide hethappywater want ja ze is nu 18. Toen bracht ik op de scooter Kim naar de volunteercamp en ging daarna naar bed. We sliepen in de woonkamer van Mali en toen we in bed gingen liggen stopte ze ons in, heel lief.
Donderdag: als ontbijt vers gegrilde vis met rijst en een tomaatomelet, heerlijk! Het was wel duidelijk dat zij dit niet dagelijks eten maar dat ze ons verwenden met lekker eten. Na het ontbijt liepen we terug naar het volunteercamp waar Tho ons op stond te wachten en we afscheid namen van Mali, we hebben wel nog een bedank tekening voor haar gemaakt dus we zien haar nog terug.
Meteen in oude kleding gestapt en aan de slag want: het is working in the camp day!  Voor 2 huisje lag wel een soort miniterrasje, maar van klei. Wij hebben eerst beton gemaakt en de eerste laag gelegd, toen de tweede en wat verfijndere laag beton en als laatste een verfijnde laag beton en toen gingen we met kapotte tegeltjes de terrasjes mozaïeken.
De ene zit meer ruimte tussende tegels an bij de ander waardoor ze er heel verschillend uit zien, we zijn na een lange dag eraan te hebben gewerkt trots! We hebben duidelijk ons steentje aan het kamp kunnen bij dragen en het was maar een paar uurtjes werken! Met een voldaan en hongerig gevoel gingen we even op bed liggen tot Tho vertelde dat we vandaag weer niet in het camp sliepen. We pakten onze spullen voor een dagje weg en vertrokken naar een vrouwenopvang voor meisjes die uit Ahka dorp naar grotere dorp gaan om te studeren en opvang nodig hebben, genaamd 'ahka women's project mae stuai'. De meisjes zijn tussen de 14 en 20 jaar. Toen we aankwamen werden we een voor een allemaal begroet. Het eten stond al klaar dus we gingen meteen eten. Allemaal hun namen opgenoemd maar de klanken zijn heel lastig om te onthouden. Na het eten gingen we naar de slaapzaal, wat zoals verwacht Matrasjes op de grond betekent, en we gingen ze helpen met hun engels huiswerk. Toen ze klaar waren speelden we nog galgje en dat vonden ze heel leuk. Om 21:30 waren we al heel moe en gingen we naar bed want ze staan hier iedere dag om 5:30 op.
Vrijdag: vroeg opgestaan maar dat ging verrassend goed. De meisjes deden even wat ochtendgymnastiek en sprongen de douche in terwijl wij kookten. Het eten was klaar en twee monniken kwamen naar het hek en we gaven ze eten. We knielden en schonken water op een dienblad, de monniken wensten ons goede dingen toe en vertrokken. We geven het overgebleven water aan de boom zodat hij kan groeien. Het eten is niet alleen bestemd voor de monniken, de boedhistische mensen geloven dat de monniken de tussenpersonen zijn tussen jou en overleden dierbaren, dus wij geven het voedsel wat we aan overleden dierbaren willen geven. Nadat de monniken waren vertrokken mochten wij eten. De meisjes pakten hun schoolspullen, trokken hun uniforms aan en vertrokken met een schoolbusje.
Om 8 uur begonnen we met koken/bakken: groene curry met kip, thaise desserts en pumpkin custard. Heel veel leuke technieken en trucs geleerd.

Even misschien wat leuke feitjes tussendoor:
- same same but different. Dit zegt iedereen hier in Thailand, geen idee waar het door verzonnen is maar je kan het bij bijna alles gebruiken
- 3 is het magische getal in thailand, ze buigen 3 keer voor buddha, ze geloven dat als je dingen probeert het na de 3e keer het beste gaat etc
- don't hurry, be quick is ook een spreuk die iedereen zegt
- ze respecteren de ouderen
- bijna overal thuis eet je op de grond, behalve in restaurants en accomodaties.
- lachen! Is hier heel belangrijk
- het verbaast niemand als er 4 mensen tegelijkertijd op een scooter zitten met oa los zittende babys of een bestuurster van 12


Nadat we klaar waren met koken gingen we naar een tempel met 2 monniken en gaven we op een speciale manier het eten aan hen. Terwijl zij aten moesten we weg zijn dus liepen we door de omgeving en langs een boerderij.
Monniken mogen na 12 uur niks meer eten dus om 12 uur keerden we terug maar de tempel. Daar moesten we bidden en een wens doen en de monniken bidden voor ons omdat we hen eten hadden gegeven.
Na de ceremonie hadden we barstende honger en toen mochten we eindelijk eten. Heerlijke groene curry! De lunch was voorbij en we hadden een siësta, de beste siësta's zijn als je net iets veel hebt gegeten!
We vertrokken naar de accomodatie waar we weer in onze werkkleding stapten want we gingen bomen planten! Eerst gingen we stekkies halen, en daarna reden we naar de plek waar we gingen planten. Het dorp wil gaan uitbreiden en van een weg de hoofdweg maken en wij planten bomen die in de zomer mooi bloeien naast die weg. Zo kunnen in die omgeving mensen gaan wonen en kunnen ze herkennen dat daar een dorpje is. Helaas zaten daar in de grond heel veel wortels dus het was net zwaarder dan gehoopt. Na ongeveer 20 boompjes te hebben geplant vertrokken we met rode hoofden naar de accomodatie, wat een voldaan gevoel dat we de mensen uit het dorp hiermee hebben kunnen helpen!
Altijd als je aankomt wordt je vriendelijk begroet door alle honden (een stuk of 6) en mijn lievelings hond (ahka: akoe) is ChaCha, een lelijk mopshondje dat stinkt en hijgt en dol is om op mijn schoot te zitten. En de kat (ahka: amie) zonder naam, een super lief kittentje dat samen met hond op mijn schoot zit, haar staart is dubbel gegroeid en ze stopt maar niet met miauwen. Ik denk dat ik een voorliefde voor sukkel diertjes heb.
Na een goede douche en wat mensen rond te hebben gebracht op de scooter, ik kan een scootertaxibedrijf starten hier, hebben we lekker een soort van pasta gegeten als afscheidsavond. Mali kwam mee-eten en na het eten gaven we haar dikke knuffels en een goed afscheid, wat ga ik haar missen!
Tas in gepakt en naar bed, gekke gedachte dat de tijd deze week zo is gevlogen en dat ik hier niet meer terug kom. De mensen hier zijn zo lief en gastvrij, veel gelachen en welkom gevoeld. 'Mama Ahka is gonna miss you' is wat Mali zei bij het afscheid.
Ik ga ze zeker missen en ik zou graag over een paar jaar terug komen om te kijken hoe het met ze gaat en of ik kan helpen.
Zaterdag: laatste spulletjes bij elkaar gepakt en afscheid van Tho en de rest van het kamp genomen. Em en Kan gingen mee toeristje spelen. Lieve afscheidscadeautjes gekregen! Wat zijn we toch verwend!
Als eerste gingen we naar een hotspa: een huisje met daarin een soort bad met water. We gingen met zijn 3en omkleden en we wilden er in stappen maar het was zoo heet! Ongeveer 50 graden! We gooiden het koude water aan maar het hielp amper. Wel lekker alles eraf kunnen weken, weer een goed schoon gevoel na een lange tijd. Na een half uur proberen kwam ik er half in maar ik had het te warm, ik voelde me licht in mijn hoofd, werd misselijk en mijn huid was vuurrood (lees: ook een tomatenhoofd). Snel eruit gegaan, afgekoeld onder de douche en wat gegeten om bij te komen.
We gingen daarna meteen door naar the White Tempel. Wauw! Zoo mooi! Het is geen officiele tempel maar is ontworpen met een verhaal, helemaal wit geschilderd en met glimmertjes beplakt. Je loopt eerst door 'de hel' en dan via een brug kom je bij 'de hemel' waar je de tempel in loopt en een Buddha beeld staat. Dat is nog niet eens het meest bijzondere! De hele muur is beschilderd met allemaal gruwelijke dingen die in de wereld zijn gebeurd, zoals twin towers, maar ook fantasie dingen die nog gaan gebeuren. Helemaal bovenaan is een Buddha afbeelding en ze geloven dat als je maar onder de hoede van Buddha blijft, dat het goed komt.
Daarna gelunched en door naar The Black House. Door de zelfde architecten gemaakt, dit stond voor de hel. Ik vond het heel indrukwekkend huis met een stuk grond met gebouwen. Veel skeletten van dieren en versiering die hel uitstraalde. Wat ik alleen afschuwelijk vond is dat er een gigantische python in een hok van 2 vierkante meter lag, een uil in een hok van 2 vierkante meter zat en een zeeschild pad en in een ton met een doorsnee van 1 meter en een klein laagje water lag. Ze hadden geen enkele toevoegende waarde aan het huis en het concept. Heel verschrikkelijk.
Toen gingen we naar een hele grote mall in het centrum van Chiang Rai. Onderweg daarheen lieten we een backpackster meeliften in de truck, een aardig spaans meisje. Aangekomen in de mall en het was gi-gan-tisch! Niet normaal! We hadden een uur de tijd maar we hebben denk ik maar een vijfde deel van het winkelcentrum gezien.
Het was tijd om te gaan.. afscheid genomen van Kan en Em en weer lieve cadeautjes gekregen. Nu zit ik een hele luxe bus met super service, voelt net alsof je in een vliegtuig zit! Over ongeveer 10 uur kom ik in Sing Buri aan. Maandagochtend om een uurtje of half 6 vertrek ik naar Ko Samet. Dus zondags de tijd om bij te komen. Ik kijk uit naar een weekje strand. Ik ben benieuwd of het mooi is! Wel een rare gedacht dat mijn laatste week in Thailand is begonnen. Het voelt alsof ik vorige week ben aangekomen!

Zit ik in een super luxe bus, goede service en een maaltijd erbij, zetten ze ons bij de verkeerde halte af! Mijn coordinator had aan de buschauffeur gevraagd of hij ons wilde afzetten bij de dichtsbijzijnde bezinestation bij Sing Buri, maar ik herken het bezinestation niet van voorgaande weken en als ik langs de snelweg kijk zie ik verderop nog een bezinestation, dichter bij Sing Buri dan hier. Phil chagrijnig wakker gebeld en die belt nu achter de taxi aan of die ons wilt ophalen... hello goede organisatie van Thailand!


Uiteindelijk opgehaald en om 5 uur sochtends aangekomen.
Vandaag helemaal niks gedaan, bij gekomen, gepraat met mensen en afscheid genomen.

Morgenochtend vroeg naar Ko Samet, jeej!

Keep you updated!