Last update en soms even te veel

Daar ben ik weer! Helaas met een stomme mededeling, ik heb volgende week een kleine kans op internet en de week daarna zekerweten helemaal geen internet. Daarom ga ik nog even mijn laatste verhaaltjes delen.
Vrijdag: 's ochtends met de overgebleven mensen gaan varen in een rubberbootje over een rivier. De natuur was prachtig en heerlijk rustgevend, helaas moesten irritante mensen de rust verstoren. Met het bootje soms hele scherpe takken geraakt waardoor hij soort van lek raakte, terwijl we aan het varen waren moest iemand af en toe bijpompen haha. Daarna uit het bootje gestapt en naar een natuurlijke hot pool geweest, het was gloeiend heet!
Na de boottocht geholpen met inpakken en dan toch echt afscheid moeten nemen van Sandra en Liz :(
Na het afscheid zijn de overgebleven mensen naar een grot gegaan. Het heet Takhobi cave. Het was zo'n grote en soms hele krappe grot! Ik heb daar mijn angst voor grotten overwonnen. Maar omdat ik me toch niet heel chill voelde in dat donkere krappe hol had ik het tempo verhoogt, de anderen maakte van ieder steentje een foto.. freaking tourists. Dit resulteerde dat ik samen met een van de begeleiders, Sam, liep. Sam is een relatief stoeruitziende hipster Thai, een gekke combi, I know, maar dat is hij ook. Op een gegeven moment was de stilte ongemakkelijk dus hij zetten zijn muziek op; een afspeellijst met mariah carey, whitney houston, en heel veel zeikerige jaren 80/90 muziek die hij op een soort thaise manier meezong, dit voor ruim 3 uur! Super grappig. Ik wilde haast vluchten, puur voor die rotmuziek. Een paar keer goed vast gezeten en soort van aangevallen soort vleermuizen, maar, overleefd!
Savonds een rustige avond gehad met inpakken en kaarten.
Zaterdag: ontbijt: amerikaanse pancakes!! Jes!!!
Rond een uur of half 12 de hel weer aangaan: death highway.
4 uur in een ijzerebak rondhobbelen. Na een uurtje kwam er een thais stelletje er ook nog bij, lekker krap. En toen werd het erg, de vrouw naast mij bleef maar kotsen! Ik ben zo iemand die altijd mee moet overgeven maar op een of andere manier hoefde dat thankgod nu niet. Aan een kant een kotsende vrouw, aan de andere kant een meisje met een lach als een cavia op speed, wat een rot rit. En het laatste uur kwamen er maar steeds meer mensen bij!
Eindelijk aangekomen in meisot rond een uur of kwart voor 17.
De bus naar shingburi ging pas om 18:40 en we kregen onze tickets in het thais en niet engels.. dat ook nog. Maar wat eten bij kraampjes gekocht en toen kwam onze bus, een totaal andere bus dan op de heenreis! Wij in paniek want natuurlijk begreep niemand engels dus uiteindelijk Phil gebeld en toch de bus in gegaan, het bleek de goede te zijn :)
Rond half 2 snachts aangekomen op een verlaten bushalte. Toen vonden we onze taxitruck en ik lag uiteindelijk ron half 3 in mn eentje in een kamer in bed.
En toen was het half 5 en gaat opeens mijn deur open! Gestommel en gezucht en opeens hoor ik iemand zeggen; auw fuck mijn teen! Nederlanders!
Bleek het 1 meisje en 2 jongens van een andere week te zijn die ook heel laat aankwamen. Ze wilden bij mij in de kamer komen om te slapen maar toen ze eenmaal binnekwamen is er geen moment van slapen van pas gekomen. Ze kwamen vol verhalen van de hiltribe week (wat ik over 2 weken ga doen) dus ik was heel blij om hun verhalen en tips te horen, heb er nu nog meer zin in!
Vandaag met 9 nederlandse mensen (ja eindelijk eens niet met belgen maar ECHTE nederlanders) naar het dorpje Shingburi gegaan om ze daar een beetje rond te leiden en ik heb mezelf verwend met een mooi nagellakje, heerlijk om iets aan mijn uiterlijk te kunnen doen.
Vanavond ga ik beginnen aan mijn Chiang Mai tracking week. Een week treinen naar Chiang Mai en iedere dag iets anders doen wat met vrijwilligerswerk te maken heeft. Naast een boel chinezen en fransozen en lief duits meisje gaat mee dus ik ben blij! Op naar weer een week vol avontuur!!

Hopelijk tot snel maar waarschijnlijk niet.. :(


Als je mijn avonturen wilt lezen moet je bovenstaande deel lezen. Ik vind dat jullie naast mijn verhalen ook de andere kant moeten weten. Naast een lichamelijke reis is dit ook een mentale reis.
Soms vraag ik me echt af wat ik hier doe. Waarom lig ik niet gewoon naast mijn lieve vriendje op de bank?! Heimwee is soms heel erg aanwezig, vooral als ik hoor dat dierbaren van mij dierbaren zijn verloren in de verschrikkelijke vliegtuigramp. Ik voel me zo hulpeloos hier aan de andere kant van de wereld. Maar iedereen blijft tegen me zeggen dat ik moet genieten, en geloof me, dat doe ik echt wel! Maar soms is het allemaal even te veel. Al die indrukken, al die uren slopend reizen, al die hellos en goodbyes. Gisteren had ik een helder momentje. Ik heb het zwaar maar we zitten hier allemaal in hetzelfde schuitje en sommige mensen hebben het nog zwaarder. Verman jezelf en help de mensen die je hulp meer nodig hebben dan jij. Samen komen we hier uit, vriendschap houdt me sterk. Komende 2 weken worden zwaar met veel reizen en veel privimitieven indrukken, maar ik hoorde hele leuke en relaxede verhalen over mijn laatste week, de strand week. Ik ga er het beste van maken en genieten van het feit dat ik in zo'n gewedig land ben!